In Suriname geldt Wan pipel uit 1976 als een absolute klassieker. De film, die zijn wereldpremière beleefde op het Cannes-filmfestival van 1976, bleef jaren in roulatie en wordt nog ieder jaar rond de Onafhankelijkheidsdag op de Surinaamse televisie vertoond. Volgens velen is het de enige echte speelfilm die in en over Suriname is gemaakt.

Met Wan pipel sneed de Nederlands-Surinaamse regisseur Pim de la Parra beladen thema’s aan: de relatie tussen voormalig moederland Nederland en de pas uitgeroepen Republiek Suriname en de verhouding tussen de verschillende bevolkingsgroepen van Suriname. Kiest de creool Roy (Borger Breeveld) voor zijn blanke Nederlandse vriendin Karina (Willeke van Ammelrooy) en een carrière in het welvarende Nederland of volgt hij zijn hart en trouwt hij met de Hindoestaanse Rubia (Diana Gangaram Panday), zijn grote liefde, en helpt hij het net zelfstandig geworden Suriname opbouwen?

De la Parra liet onnadrukkelijk de politieke en raciale spanningen zien van het multi-etnische Suriname, tegen de achtergrond van een liefdesgeschiedenis tussen een creoolse student en een Hindoestaanse jonge vrouw. Bijna 50 jaar later geldt de film nog steeds als richtingwijzer voor wie iets van Suriname wil begrijpen.

Voorafgaand aan de film verzorgt filmjournalist en programmamaker Guus Schulting een inleiding over Wan Pipel; Guus Schulting is filmjournalist bij onder meer De Filmkrant. Daarnaast werkte hij als programmamaker voor onder andere de Black Achievement Month en als adviseur voor het Stedelijk Museum Amsterdam. Zijn specialisme ligt bij film uit het Caribisch gebied, waar hij geregeld over publiceert.